هپاتیت ویروسی :

عبارتست از آسیب سلول­های کبدی که بطور مستقیم یا غیرمستقیم توسط ویروس­ها صورت می­ گیرد.

تا به حال پنج نوع ویروس هپاتیت که به طور اولیه کبد را درگیر می­ نماید شناخته شده است که شامل  A، B ، C، D و  E می باشند.

ویروس هپاتیت B :

این ویروس که برای اولین بار در سال 1965 میلادی (1344 شمسی) از آمریکا گزارش گردید از خانوادۀ ویروس­های DNA دار بنام هپادناویروس­ها (Hepadna Viridae) می باشد و این نام از مخفف کلمات Hepa به معنای کبد و DNA بمعنای اسید دزوکسی ریبونوکلئیک که ماده ژنتیکی ویروس می باشد، تشکیل شده است. ساختمان آن متشکل از آنتی ژن سطحی (HBs Ag) ، آنتی ژن (HBe Age) و بخش مرکزی ویروس (HBc Ag) و DNA پلی مراز م­باشد. اندازۀ ویروس
 nm42 است و حاوی مولکول­های کوچک و حلقوی DNA است که در بخشی از ویروس ساختمان 2 رشته­ای دارد. این بخش از DNA عامل ایجاد عفونت در این بیماری می­باشند.

 ژنوتیپ هپاتیت B :

ژنوتیپ یعنی ساختار ژنومی یا ژنتیکی یک موجود که سازنده آن موجود می­باشد از جمله ژنوتیپ هپاتیت B که نشاندهنده ساختار ژنومی هر گونه از ویروس HBV می باشد تاکنون 8 ژنوتیپ (A-H) از ویروس شناخته شده است که تعیین این ژنوتیپ­ها در توضیح عملکرد ویروس، قدرت بیماری­زایی، پاسخ ویروس به درمان، پیشرفت بیماری و عوارض آن و تعیین نوع درمان اهمیت دارد. ژنوتیپ­های B و C در آسیا شایع­تر است.

آنتی ژن HBs Ag :

آنتی ژن سطحی ویروس (HBs Ag) یک آنتی ژن پیچیده است و حداقل 5 شاخص آنتی ژنیک در آنتی ژن سطحی آن یافت می شود. جزء اصلی آن پروتئین و از پلی پپتیدهای 226 اسید آمینه­ای تشکیل شده است. آنتی ژن سطحی در عفونت حاد و مزمن در خون دیده می­شود و وجود آن در خون نشان دهندۀ آن است که فرد حامل احتمالاً دارای قدرت آلوده کنندگی می­باشد.

آنتی ژن HBs Ag در طی در طی مدت 4 هفته در خون فرد آلوده آشکار می­ گردد.

در اشخاص آلوده به هپاتیت B که بهبود یافته­ اند در عرض 4 ماه از شروع علائم آنتی ژن HBs Ag از خونشان پاک می ­گردد و سپس آنتی بادی­ها در مقابل HBs Ag در خون ظاهر شده که بصورت Anti-HBs ظاهر خواهد شد که باعث ایمنی فرد در مواجهه بعدی فرد در مقابل هپاتیت B می­گردد.

آنتی ژن HBe (Ag) :

آنتی ژن e ویروس (HBe Ag) از نظر فیزیکی و آنتی ژنیکی از آنتی ژن سطحی و مرکزی متمایز است و به شکل یک آنتی ژن محلول و اغلب با ایمونوگلوبولین تشکیل کمپلکس می­دهند. بین حضور HBe Ag در سرم فرد آلوده و میزان آلوده کنندگی او ارتباط مستقیم وجود دارد.

آنتی ژن HBc (Ag) :

بخش مرکزی ویروس (Core) از یک نوکلئوکاپسید مرکزی به اندازۀ nm27 که اطراف آن را یک غشاء لیپوپروتئینی با پادتن سطحی پوشانده تشکیل شده است که حاوی HBc Ag می­باشد که به صورت آزاد در سرم دیده نمی­شود و تنها در کبد پیدا می­شود و در خون قابل آشکارسازی نیست این آنتی ژن یک پلی پپتید با وزن تقریبی 19000 دالتون است که توسط ژن c ویروس کد می­شود.

خصوصیات آنتی بادی های بر علیه HBc Ag :

حضور مقادیر زیادی از آنتی ژن HBc در کبد نشاندهنده شروع تکثیر ویروس می­باشد و بدین معنا است که ویروس فعال است. آنتی بادی در مقابل آنتی ژن HBc به عنوان Anti-HBc شناخته می­شود که در خون قابل اندازه­ گیری است.

دو نوع آنتی بادی بر علیه آن در بدن تولید می شود:

در مرحله حاد IgM Anti HBc

در مرحله مزمن IgG Anti HBc